آئین مستان

شیعه وقتی که امامش شاد است

روحش از سلسله ها آزاد است

تا که شش گوشه ی دل کرببلاست

دل که دل نیست، حسین آباد است

نور تو چشماش نور مهتابِ

خیلی شبیه بچگیِ خودِ اربابِ

از روی ارباب خنده می باره

اسم همه ی بچه هاشو علی میذاره

حسین...

میریزن به پای گهواره اش،بوسه ی همه ملائكِ

امشب و بیا بگو حسین!باباشدنت مباركِ

دلبر اومده،شبهه پیمبر اومده

حیدر اومده یا علی اكبر اومده

تویی تویی عشق خدای منجلی

یاعلی بن حسین بن علی...

قُوَّت قلب حضرت باباست

اومده همون جَوونی كه دلبر لیلاست

شاخه ی عشق شجر طوبی است

پسر بزرگ مولامون اباعبدالله است

برا شبامون ماه رسید

برا نوكرا شاه رسید

اهالی شهر جار زدند

خودِ علی از راه رسید

ساغر رو ببین

مستیِ كوثر رو ببین

دنیا به كنار

جمال اكبر رو ببین

تویی تویی عشق خدای منجلی

یاعلی بن حسین بن علی...

آی جوون امشب كم نذاری تو

شب حاجتِ بیار باهات هرچه داری تو

قسمش میدیم به جون ارباب

عیدی بده امشب به ما ای جَوون ارباب

به دلای ما جلا بده

به نفسِ ما بها بده

تا قبل ماهِ رمضان

یك سفر كربلا بده

بین الحرمین

مزار شاه عالمین

گُشتِ مُردَشَم

ز همه اباالفضل حسین

تویی تویی عشق خدای منجلی

یاعلی بن حسین بن علی...

شاه امروز آفریده شاهکار دیگری

احتیاجی نیست بعد از این به یار دیگری

لشکر ارباب میگیرد وقار دیگری

مرتضی باید بسازد ذوالفقار دیگری

بیشتر امشب شب خوشحالی سقا شده

چونکه حالا یک نفر مثل خودش پیدا شده

او برای زینب کبری رکاب آورده است

عمه زینب هم برای او نقاب آورده است

هدیه ای را هم برایش بوتراب آورده است

مرکبی در شان پیغمبر….عقاب آورده است

نیست جایی خوش قدو بالاتر از این آینه

اُم لیلا تکیه زد بر جایگاه آمنه

از فراز خانه اش نور کرامت می گذشت

قدر او که هیچ قدش از قیامت می گذشت

غرق در ذات خدا بود از علامت می گذشت

بود در شأنش ولیکن از امامت می گذشت

شیر دارد بی امان با شیر بازی می کند

تا که اکبر با عمو شمشیر بازی می کند

پهن کرد از دست خود بر خواهرش سجاده ای

بعد پیغمبر به او دل داده هر دل داده ای

ای فقیران سفره دارد ، سفره آماده ای

اوست آقا زاده ام آن هم چه آقا زاده ای

در مقام او جهانی بانگ یا هو می زند

وقت مدحش ناصرالدین شاه زانو می زند

وقت معراجش رسول و وقت خیبر مرتضی

بین خانه چون پیمبر ؛ بین لشکر مرتضی

سر ، رسول الله هست و هست پیکر مرتضی

نیمی از پیکر نبی و نیم دیگر مرتضی

دست هایش چون که بر هم سخت محکم می شود

باز هم عید غدیر خم مجسم می شود

مثل مادر آسمان ها را تماشا میکند

آسمان در گیسویش خورشید پیدا می کند

کیست این آقا که مارا نیز آقا می کند

خواهر کوچکترش هم کار زهرا می کند

صاحب بالاترین عنوان و منصب می شود

شانه ی او تکیه گاه عمه زینب می شود

کعبه از شش گوشه ارباب کم می آورد

نام او افلاک را زیر قدم می آورد

صحبت از شش گوشه شد ؛حرفی که غم می آورد

بازهم دارد مرا سمت حرم می آورد

هرچه باداباد من این روزها لیلایی ام

هرکه جایی را پسندد من که پایین پایی ام

مرهمی بعد ازتو برداغ پدر پیدا نشد

خواست برخیزد حسین بن علی از جا نشد

خواست جسمت را بگیرد در بغل اما نشد

آخرش هم پیکر تو در عبایش جا نشد

داد زد بابای پیرت ، آه زینب ، اکبرم..

ای جوانان بنی هاشم بیایید از حرم

نبی فطرت،علی سیرت،خدا مَظهر علی اکبر

حسن عادت، حسین آیت،مَلَک مَنظر علی اکبر

من از نور زمین و آسمان فهمیدم این را که

به امر صادر اوّل شده مصدر علی اکبر

اگر زهرا ، تماماً مثل طاها بوده ، باید گفت

که بوده جلوۀ صدّیقۀ اطهر علی اکبر

فراتر از تصوّرها ، چنانکه در گمان من

بُوَد واضح ترین توضیحم از محشر علی اکبر

علی اکبر ، علی اُوسط ، علی اصغر به زعم من

سه تایش شد علی اکبر علی اکبر علی اکبر

چنان غرق است در اللهُ اکبر که به چشم و گوش

تجسّم می شود وقت اذان بهتر علی اکبر

پی حفظ توازن در حریم حضرت میزان

شده هم قامتِ عبّاس نام آور علی اکبر

بُراقش بوده جبریلی که هر بالش فلک پیماست

چه خوش طیّ السّما کرده ست بی شهپر علی اکبر

یکی اُمّ اَسَد شد دیگری اُمُّ البَنین بعدش

شد از تو اُمّ لیلا کُنیۀ مادر علی اکبر

فقط کافی ست از چشم فریبای تو یک غمزه

که از پا در بیاید صف به صف لشگر علی اکبر

اگرچه غالباً در شکل پیغمبر شدی ظاهر

تو را در کربلا دیدند چون حیدر علی اکبر

چنان رفتی به سمت اردوی دشمن که شد تکرار

شُکوه داستان حیدر و خیبر علی اکبر

عجب شوری عجب عزمی عجب شیری عجب رزمی

که پُشته ساختی از کُشته بی خَنجر علی اکبر

به شمر و خولی و زجر و سنان حاجت نبود آن روز

که جان می داد بابا از غمت آخر علی اکبر

گُلاب از فرق تو پاشید بر روی عقاب آن دم

که با ضرب عمودی شد سرت پرپر علی اکبر

پدر افتاد وقتی در کنارت بین دار الحرب

تو را سوزاند سوز گریه ی خواهر علی اکبر

رکاب دیگر زینب ببین که با چه احوالی

عقیله پای نعشت می زند بر سر علی اکبر

سرور رشید و امیدِ شاه

ماشاءالله ..

رسیده یه قرص كامل ماه

ماشاءالله ..

جانم علی اكبر ...

ای هستیِ كوثر

ای وارثِ حیدر

جانم گُل لیلا

جانم علی اكبر ...

رو دستایِ زینبی ، علی علی

به به چه هیبتی ، علی علی

تو مثل پیمبری ، علی علی

به به چه صولتی ، علی علی

ای دلبر لیلا

ای دلبر بابا

ای ماه عشیره

جانم به تو آقا ...

ای روح ابوتراب ، علی علی

ای دلبند فاطمه ، علی علی

وقت معركه فقط نگاه تو

پیش حُسنِ فاطمه ، علی علی

خرابم كن از این سبوی ناب

جانِ ارباب ..

گداهای میخونه رو دریاب

جانِ ارباب ..

جانم علی اكبر ...

گیسوت خالق شب

اسمت روی هر لب

گهوارۀ خوابت

تو آغوشِ زینب

می گیرم حاجتمو ، علی علی

از تو بی معطلی ، علی علی

ذكر روی لبمه ، علی علی

ای جانم ، علی علی

یوسف از عشق تو افتاده در چاه

ماشاءالله ..

تو نخلی و دستِ همه كوتاه

ماشاءالله ..

سرور رشید و امیدِ شاه

ماشاءالله ..

رسیده یه قرص كامل ماه

ماشاءالله ..

جانم علی اكبر ...

ای ساكن هر دل

حلال مسائل

شاگرد دلیرِ

رزمِ ابوفاضل

حاضر كن نقابتو ، علی علی

وقتی حمله می بری ، علی علی

تو شیر دلاوری ، علی علی

تو سردار لشكری ، علی علی

با ضربه های گاه و بیگاه

ماشاءالله ..

از نهاد دشمن بلند شد آه

ماشاءالله ..

سرور رشید و امیدِ شاه

ماشاءالله ..

رسیده یه قرص كامل ماه

ماشاءالله ..

جانم علی اكبر ...

صدای ترانۀ مهتاب و میشنوم

صدای مَلَکِ شرفیاب میشنوم

صدای تب و تاب لیلارو میشنوم

صدای لالاییِ ارباب و میشنوم

شیرینی زندگی و حسین و نوه مولامِ

شبیه پیمبر و آرامش دلِ آقامِ

زیارت پایین پا یک شب کنار تو رویامِ

دین و ایمان من تویی

ماه تابان من تویی

به خدا جان من تویی

جانان من تویی

کوله بار آرزوهاتو بردار بیار

بگو به تاریکی تمومِ شبهایِ تار

بیا تا میتونی دامن یار و بگیر

جونیتو پایِ آقا علی اکبر بزار

جوونی ما فدای جوون خونۀ اربابِ

این آقا زاده  ترانۀ عاشقونۀ اربابِ

خوش به حال اون که تا قیامت دیونۀ اربابِ

خواب و رویای من تویی

دین و دنیای من تویی

عشقِ آقای من تویی

می بینی دلمو آوردم امشب برات

می بینی که سر راه تواَن عاشقات

الهی که بشه یه روزی جونم فدات

صدقه میزاره عموت برا خنده هات

با قدم نو رسیده تو شهر مدینه غوغا شد

نیومده دیدنم که دلبرک زهرا شد

بالاخره ماه شبای تارِ دل ما پیدا شد

مذهب و دین من تویی

یار دیرین من تویی

شور شیرین من تویی

ای .. سحر اربابم

ای .. جگر اربابم

ای .. که با تو از دنیا

دل .. می بره اربابم

دل دل دل ، دل خونۀ اربابِ

دل دل دل ، دیوونۀ اربابِ

شب شب شب،شب مستی مونِ

میلاد دوردونۀ اربابِ ...

منو دلو منو دلبر ، منو علی اکبر

منو می و منو ساغر ، منو علی اکبر

منو سر و منو سرور ، منو علی اکبر

منو علی منو اکبر ، منو علی اکبر ...

ارباب زاده ...

عشقت نجاتم داده

ای .. شعفِ اربابم

ای .. صدفِ اربابم

ای .. که کنارت انگار

تو .. نجفِ اربابم

دل تویِ دام علی افتاده

تو دلبر هستی و ما دلداده

قربون صدا اذونت میرن

واللهِ صدتا مؤذن زاده

نما نمای پیمبر ، صدا صدایِ علی

نشسته جایِ پیمبر ، نشسته جایِ علی

قسم به جان حسین و قسم به جان حسن

من ایستاده بمیرم فقط برای علی

ارباب زاده ...

عشقت نجاتم داده ...

ای .. صنم اربابم

ای .. قسم اربابم

جز .. تو ندارم سوگند

تو .. حرم اربابم

من من من ، من برا تو میمیرم

مجنونم اینه آقا تقدیرم

امشب از دستایِ لیلاخاتون

من اِذن کربلامو میگیرم ...

هوا هوای زیارت هوا هوای حرم

منو روزای زیارت منو شبای حرم

بالای سر که به جای خودش ببر مارو

شبِ تولدت آقا پائین پایِ حرم ...

حسین ....

ای .. سحر اربابم

ای .. جگر اربابم

ای .. که با تو از دنیا

دل .. می بره اربابم

دل دل دل ، دل خونۀ اربابِ

دل دل دل ، دیوونۀ اربابِ

شب شب شب،شب مستی مونِ

میلاد دوردونۀ اربابِ ...

منو دلو منو دلبر ، منو علی اکبر

منو می و منو ساغر ، منو علی اکبر

منو سر و منو سرور ، منو علی اکبر

منو علی منو اکبر ، منو علی اکبر ...

از .. اول ایجادم

تا .. آخرین فریادم

من .. بندۀ مولایم

از .. دو جهان آزادم

خماربادۀ عشقم خمارِ جام علی

علی امام من است و منم غلام علی

به احترام حسین و به احترام علی

جنازمُ ببرید وادی السّلام  علی

امشب شب تلاوت یاسین است

شهر مدینه غرق در آذین است

در حیرتم که یازده شعبان

یا هفده ربیع نخستین است

میلادِ دل فروز علی اکبر

فرزندِ نور و کوثر یاسین است

آئینۀ جمال رسول الله

نامش علی ست یا که  علی این است

لیلا فروغ سرمدی آورده

یک باغ محمدی آورده